Camille begon haar weekeinde met het roken van een sigaret op het balkon van haar ouderlijk huis. De zeventienjarige gymnasiumleerlinge trachtte op deze manier te ontspannen van de stress van het naderende eindexamen. Haar moeder en stiefvader waren nog op hun werk, en de buren waren met vakantie. De jonge vrouw dacht te stiekem haar nicotine te kunnen inhaleren.
Het was destijds nog niet wettelijk verboden voor jongeren van zestien en zeventien om te roken of tabak te kopen, haar ouders waren echter een stuk minder tolerant dan de toenmalige wetgever. Camilles moeder had het haar dochter uitdrukkelijk verboden om te roken, zowel binnen als buitenshuis. En zij had haar man ervan overtuigd om dit verbod strikt te handhaven.
Gelukkig voor de jonge vrouw konden haar ouders haar niet permanent in de gaten houden, en tijdens de schoolpauzes rookte ze er vrolijk op los. Wat niet wat niet deert, was haar motto. Haar pakje sigaretten borg Camille goed op, en uit voorzorg ruimde ze haar kamer altijd goed op. Om haar moeder geen aanleiding te geven om in haar kamer te graaien.
Terwijl de jonge vrouw helemaal opging in haar tweede sigaret, merkte ze niet dat er iemand was binnen gekomen. Toen deze persoon achter haar ging staan, een hand op haar schouder legde en vroeg:
“Hé Camla, wat ben jij aan het doen?”
De zeventienjarige draaide zich verschrikt om en zag dat Aaron, de tweeëntwintigjarige zoon van haar stiefvader, was gekomen.
“Ik wist niet dat je zou komen.” “Dat is misschien maar beter ook, nu heb ik je op heterdaad betrapt.”
Camille raakte in paniek en probeerde vlug om haar pakje sigaretten in haar zak te proppen. Helaas had haar stiefbroer die snel weten af te pakken.
“Zo je bent een erg stout meisje. Roken terwijl je moeder dat had verboden.” Smekend keek de jonge vrouw hem aan. “Alsjeblieft, zeg niets tegen mijn moeder.” Tot haar ontsteltenis schudde Aaron zijn hoofd.
“Nee, juffrouw. Je weet heel goed dat je fout zit, en ik ga echt niet jouw misdragingen toedekken.” Wanhopig maakte Camille een laatste smeekbede.
“Ik wil geen maand zonder zakgeld en een week kamerarrest.” De stiefbroer liet zich echter niet vermurwen. “Camla, je gaat nu naar je kamer om over je zonden na te denken,” zei de tweeëntwintigjarige streng. Schoorvoetend ging zijn stiefzusje naar haar kamer.
Camille was woedend op haar stiefbroer. Niet alleen had hij haar enige ontspanning afgenomen, hij ging haar verklikken bij haar moeder. En wie was hij wel dat hij haar naar haar kamer kon sturen? dacht de jonge vrouw boos.
Een uurlang lag zij op haar bed te mokken, toen de deur van haar slaapkamer open. Zonder op te kijken, snauwde de zeventienjarige:
“Ga weg, gemeene aap!” “Juffrouw!” beantwoordde Aaron haar uitroep, “let op je woorden. En je weet heel goed dat jij fout zit. Roken is slecht voor je, en dus mag je blij zijn dat je moeder je er tegen wilt beschermen.”
“Het zijn mijn longen, niet de jouwe of die van mijn moeder!” “Ik hoor je nog wel over een tijdje als je nieuwe longen nodig hebt. Maar goed, ooit nagedacht over meeroken?” Daar antwoordde Camille niet op.
“Camla, ik heb er over nagedacht. Het is overduidelijk dat je straf hebt verdiend. Uiteraard kan ik straks met je moeder praten. Ik heb echter een voorstel.” Dit verraste de stiefzus, en uit nieuwsgierigheid keek ze haar stiefbroer aan. “Wat wil je?”
“Wel je zult hoe dan ook straf krijgen, juffrouw. Alleen mag je kiezen, of je moeder gaat je straffen of je gaat nu bij mij over de knie voor een stevig portie billenkoek. In het laatste geval vertel ik niks aan je moeder, en blijft het tussen ons.”
Camille keek haar stoefbroer nu nog bozer aan en schold hem de huid vuil.
“Gore sadist! Ik laat me niet door jouw mishandelen, enkel zodat jij ervan kan genieten, ranzige smeerlap.” “Dus je wilt liever dat ik met je moeder praat?” “Je hebt echt een hekel aan mij, hè?”
Aaron haalde diep diep adem en zei toen rustig en kalm:
“Nee, in tegendeel. Ik houd juist zielsveel van je. Daarom bescherm ik je tegen jezelf. Roken is dodelijk en het laatste wat ik wil is je zien hoe je op een verschrikkelijke wijze aan je einde komt. En kennelijk hebt je straf nodig om van je rookverslaving af te komen.”
De zeventienjarige worstelde met dit dillema. Geen van de geboden keuzemogelijkheden was erg aantrekkelijk. Haar moeder zou echt woedend worden als zij er achter zou komen, en dat zou hun verhouding zwaar onder druk zetten. En hoefde ze een lange tijd niet op gunsten van haar moeder te rekenen.
Anderzijds wilde zij zich niet laten misbruiken door haar stiefbroer. Ja, als zij zich liet chanteren door bij hem over de knie te gaan, dan zou hij vast aangemoedigd worden om verder te gaan. Als ze toegaf zou zij feitelijk zijn lustslavin worden. Want hij kon telkens hetzelfde dreigement gebruiken.
“En heb je al een keuze gemaakt, Camla?” Aarzelend mompelde ze: “Ga je gang. Leg me maar over die knie.” Aaron knikte en ging op haar bureastoel zitten en gaf een paar klapjes op zijn dij.
Camille begreep wat hij van haar verwachte en stond zonder een woord te zeggen op en ging op zijn schoot liggen. Vervolgens hield de jonge man haar stevig in bedwang door een arm om haar middel te leggen. Met zijn andere hand begon hij op haar billen te slaan. Eerst de linkerbil en dan de rechter, en ging zo door.
Aaron behandelde de kont van zijn stiefzusje zonder genade en sloeg zo hard als hij kon op haar achterwerk. Zij moest het derhalve uitschreeuwen van de pijn, maar hij negeerde haar kreten. Stug ging hij door met slaan.
Zijn stiefzus had nooit een pak op haar broek gekregen en was dus niet gewend om zoveel pijn in haar kont te dulden. Na ongeveer anderhalve minuut begonnen de tranen rijkelijk over haar wangen te vloeien. Desondanks ging haar stiefbroer nog altijd door met het uitdelen van klappen.
Deze bestraffing was erg intens en miste haar uitwerking niet. Snikkend besefte Camille dat het genot van haar sigaret deze tuchtiging niet waard was. Aarons hand was erg hard en ze wilde dat hij op zou houden.
Pas na een minuut of vijf ging haar wens dan eindelijk in vervulling.
“Camla, ik hoop dat dit een stevig les voor je is. De volgende keer dat ik je betrap op roken, krijg je straf op je bloten bips.” “Nee, alsjeblieft,” smeekte de zeventienjarige. “Wel dan moet je niet roken.” was zijn spitsvondige reactie.
Vervolgens streelde Aaron de bruine haren van zijn stiefzusje, terwijl zij op zijn schoot lag bij te komen. Een kwartier lag zij nog na te snikken, en ondertussen liefkoosde hij haar.
“Nou juffrouw, nu moet je toch van me af. Kom jij maar rustig bij en verwerk het pak slaag maar.”
Hij duwde haar van zijn schoot en stond op. Camille ging vlug op haar buik op bed liggen, terwijl haar billen nog gloeiden van de pijn. Aaron gaf haar nog een kus op haar achterhoofd en liet hij vervolgens alleen.
Het hele weekeinde had Camille nog last van haar billen en kon ze nauwelijks zitten. Ze baalde ervan dat ze zo onvoorzichtig was geweest om thuis te roken. Als ze maar een ogenblik er mee rekening had genomen dat haar stiefbroer elk moment kon langs komen. En het hele weekeinde vermeed ze hem zoveel mogelijk en ze trok zich voornamelijk terug op haar kamer.
Gelukkig liet haar moeder en haar stiefvader haar met rust en vroegen ze er niet over. Ze probeerde met huiswerk haar gedachten af te leiden, met matig succes.
Pas zondagavond vroeg Aaron hoe het met haar ging.
“Gaat wel,” zei ze kortaf. Ze was nu wel minder boos op hem, maar ze had niet echt behoefte aan zijn aanwezigheid. Toch ging hij naast haar op bed zitten. Hij begon haar rug te strelen.
“Ik hoop dat je beseft dat ik je uit liefde over de knie hebt gelegd.” Zijn stiefzus knikte enkel.
Toen Camille de volgende dag weer op school was, merkte iedereen dat zij last had van ontwenningsverschijnselen. Vrijwel niemand vroeg er naar, alleen haar vriendin Myrthe sprak haar hierop aan. Met tegenzin vertelde zij haar over hoe Aaron had betrapt en had gedwongen tot het ondergaan van billenkoek.
“Dat is wel erg gemeen,” zei de blonde achttienjarige troostend. “Ik wist niet dat mijn stiefbroer zo streng kon zijn. Ik heb geen flauw idee hoe hij erop gekomen is om mij billenkoek te geven. Billenkoek is zo ouderwets.” “Misschien heeft hij zelf billenkoek gehad,” suggeerde haar vriendin. “Nee, Aarons vader is niet het type dat gelooft in lijfstraffen.”
Myrthe bood haar een sigaret aan, maar die weigerde ze.
“Nee, ik probeer een weekje zonder roken.” “Camla, je kunt beter op school roken dan dat je dit weekeinde weer bezwijkt aan de verleiding. Of dacht je dat Aaron op school komt kijken of je niet stiekem rookt?” Dus nam ze alsnog de sigaret aan.
En zo rookte zij iedere dag van de week op school, terwijl ze zich voornam om in het weekeinde niet te roken. Gevolg was dat Camille vrijdagmiddag erg prikkelbaar was. Een onschuldige vraag van haar moeder deed haar ontploffen en vluchtte naar haar kamer. Haar stiefbroer zei tegen haar moeder:
“Ik zal wel even met Camille spreken.” “Nou, sterkte ermee.”
Even later stond Aaron in de slaapkamer van zijn stiefzus, terwijl zij ingedoken op de rand van haar bed zat.
“Camla, heb je van de week gerookt?” “Hoe zo vraag je dat?” snauwde ze. “Je vertoont duidelijk ontwenningsverschijnselen en volgens mij heb je vandaag nog gerookt. Als je niet had gerookt van de week dan was je nu niet zo prikkelbaar.”
De zeventienjarige wist dat hij haar doorhad en dat het geen zin had om te ontkennen. Dus biechtte zij haar rookgedrag maar op. In de hoop dat Aaron enige genade zou hebben. Maar hij zei slechts:
“Je krijgt morgen je straf.” En verliet haar kamer weer.
De volgende ochtend stuurde Camille een sms naar Myrthe waarin ze haar toestand uitlegde. Al snel kreeg ze een sms-terug: Hoe laat krijg je koek? Ze antwoordde: Mijn moeder en stiefpa gaan vanmiddag naar een kennis, dan zijn Aaron en ik alleen.
Vlak nadat Camilles ouders waren vertrokken, belde Myrthe aan.
“Wat doe jij hier?” “Wees maar gerust.” Ontdaan liet Camille haar vriendin binnen. Even later ging de blondine naast Aaron in de woonkamer zitten.
“Aaron, Camla heeft me verteld dat jij haar zodadelijk een pak op haar blote billen gaat geven.” “Oh, heeft ze dat verteld?” “Ja, maar ik voel me schuldig want ik heb haar aangemoedigd om te roken. Dus als je je stiefzus over de knie gaat leggen, dan sta ik erop om ook zo gestraft te worden.”
De brunette keek haar vriendin verbijsterd aan en riep uit:
“Myrthe ben je gek geworden?” Ze schudde van nee, terwijl Aaron zei: “Myrthe, het is mooi te zien dat je spijt van je daden hebt. Roken is slecht, en anderen aanmoedigen te roken is echt betreurenswaardig. Ik zal je op gepaste wijze straffen.”
Camille was onthust en had spijt dat ze haar vriendin had verteld dat zij nu over de knie ging. Haar stiefbroer wilde niet langer wachten en ging op een stoel zitten. En gaf zijn stiefzus weten dat ze haar broek omlaag moest doen. Even later lag de brunette over de knie en ontving ze haar tweede portie billenkoek.
Myrthe zag met grote belangstelling hoe de jonge man haar vriendin tuchtigde. Ze aanschouwde dat Camille niet had overdreven hoe stevig zij was aangepakt. De blanke billen van haar vriendin kleurde al snel rood en en weer stroomde de tranen over haar wangen. Het maakte de achttienjarige erg ongemakkelijk om te zien hoe hard de brunette werd getuchtigd.
Zij was echter vastberaden om eenzelfde lot te ondergaan. Ze verdiende het, maar Myrthe wond het ook wel opwindend om door Aaron over de knie gelegd te worden. Alleen besefte ze nu maar al te goed dat het geen pretje zou worden.
Nadat Camille haar billenkoek had gekregen, moest Myrthe het ontgaan. Zonder aarzeling deed ze haar broek omlaag. Ze lag nauwelijks goed of ze kreeg de eerste harde klap op haar achterwerk. Onwillekeurig begon de blondine flink te spartelen, maar door de pijn merkte ze het nauwelijks dat Aaron haar steviger vastgreep. Als snel begon haar billen te branden van de pijn en Myrthe begon zichzelf te vervloeken dat ze zich hier gewillig aan had onderworpen.
Net als Camille moest zij schreeuwen en huilen van de pijn. De stiefbroer van haar vriendin had echter teveel discipline om zich hierdoor van de wijs te laten brengen.
Myrthe slaakte een zucht van opluchting toen het pak slaag eindelijk ophield. Ze moest diep inademen om zich te hervatten na afloop. Aaron aaide voorzichtig over haar billen, dat tintelde. Dat laatste vond ze wel opwindend, in tegenstelling tot het voorgaande pak slaag.
Een half uur later zaten Camille en Myrthe aanweerzijden van de tweeëntwintgjarige op de bank, thee te drinken. Dat zitten was een hachelijke zaak, maar Aaron vond dat ze letterlijk op de blaren moesten zitten voor hun misstappen.
“Nou meiden, ik hoop dat jullie voortaan de nicotine opzij laten liggen,” zei hij. Zijn stiefzus antwoordde spitsvondig: “Dan moet je een andere reden zoeken om ons over de knie te leggen.” “Oh dat lukt me heus wel, kleine deugniet.”
Straf Verhalen 